eşik

1) Geýim, eginbaş, lybas.

∙ Bu eşikler men halys irizdi. (N. Saryhanow, Saýlanan eserler)

∙ Durdy ýyly eşiklerini geýdi. (N. Jumaýew, Dört Dogan)

∙ Öz ebtiňe seret, eşigiňi ýylda bir gezek täzeläp bileňok. (A. Durdyýew, Han Küýli)

∙ Ol geýen eşigini, balagynyň uçguryny, çarygynyň bagyny oňarman süýräp, hopul-sopul gezerdi. (A. Durdyýew, Bagtly Ýigit)

∙ Sapa daşky eşiklerini geýip, köwşüni aýagyna gowallaň sokdy. (N. Esenmyradow, Ýaş Naturalist)

2) Bir zadyň üstüne ýapylýan zat, üst örtgi.

∙ Bu atyň eşigine seret! (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

∙ Bu garaja öýüň eşigi könelipdi.

Ýazuw düzgüni: Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, k sesi g sesine öwrülýär.

Meselem eşik - eşigi.

◊ eşigi bitmek — Egin-eşik edinmek, abat eşikli bolmak.